Народная артыстка Беларусі распавяла “Народнай Волі”, як адзначыла сваё 84-годдзе.
З тэлебачання ніхто не патэлефанаваў.
— А мае ж вы харошыя, дзякуй, што не забываеце! – гаворыць Зінаіда Аляксандраўна. — У гэтым годзе так супала, што мой Дзень нараджэння прыйшоўся на Радаўніцу, а раней неяк выпадала, што і на Вялікдзень адзначала…
— Як правялі гэты дзень?
— Ды не надта добра…
Справа ў тым, што мае ўнукі прынеслі са школы ротавірусную інфекцыю, і захварэла ўся сям’я.
Хацелі з’ездзіць на могілкі, а ў выніку засталіся дома — і дзеці, і ўнукі. Суадносна, і да нас пабаяліся ісці, каб не перадаць інфекцыю. Усё-такі сталыя людзі даволі ўспрымальныя да розных хвароб.
Таму сядзелі кожны ў сваёй хаце, а дзень нараджэння правяла ў пэўным сэнсе ў ізаляцыі: ні да мяне родныя не наведаліся, ні мы на могілкі не патрапілі. З мужам удвух пасядзелі ў гэты дзень за сталом, успомнілі ўсіх, памянулі тых, каго з намі ўжо няма…
— Але ж, напэўна, тэлефанавалі з віншаваннямі…
— Былі, безумоўна, званкі. Хаця з тэлебачання ніхто не патэлефанаваў. Поўнае маўчанне ад былых калег!
— Як ваша здароўе, Зінаіда Аляксандраўна?
— Дзякуй Богу за тое, што маем!
Не трэба скардзіцца, бо з гадамі нікуды не падзенешся ад тых праблем, што перад табой узнікаюць…
Але баліць душа за тое, што адбываецца наўкол у гэтым свеце. І я бачу, як зараз падзялілася беларускае грамадства… Вось гэта сапраўды для мяне вельмі балюча!
